uzun zamandır neden bloguma yazmadığımı ne zamandır içten içe usulca düşünüyorum. sanırım o kadar yumuşak, çabasız, zorlamadan, suni anlamlandırmadan, sürtünmeden, rahatsız ve huzursuz etmeden geçen birkaç ayım oldu ki bloguma dert yanmadım. gecenin bir vakti melankolikleşip kuyumun dibine inmedim.
çok mutlu ve huzurluyum. bu mutluluk aksiyonlu, belirsiz bir mutluluktan öte, safi huzur veren güvenli hissettiren, başı sonu arkası önü belli, kötülüklerden uzak bir mutluluk..
bunu bana veren kişi ise çok değerli.. gereksiz ve yanlış seçimler yapmamışsanız; eğer doğru kişiyleyseniz hayat güzel kardeşim..
